ต่อมาในเดือนพ.ค.2565 กระทรวงการต่างประเทศได้รับแจ้งจากกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมว่า องค์การ Rally for Animal Rights & Environment (RARE) ซึ่งเป็นองค์การด้านการพิทักษ์สิทธิสัตว์ในศรีลังกา ร้องเรียนเกี่ยวกับการใช้แรงงานพลายศักดิ์สุรินทร์ที่ค่อนข้างหนัก และไม่ได้รับการดูแลที่ดี และควรได้รับการรักษาพยาบาลอย่างเร่งด่วน

กระทรวงการต่างประเทศจึงได้หารือเรื่องข้างต้นกับกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเป็นการเร่งด่วน และได้สั่งการให้สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงโคลัมโบ เข้าตรวจสอบ

เมื่อวันที่ 24 ส.ค.2565 สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงโคลัมโบ ได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงเบื้องต้น พบว่พลายศักดิ์สุรินทร์มีสุขภาพและสภาพความเป็นอยู่ไม่ดี จึงได้ร่วมกับคณะสัตวแพทย์และผู้เชี่ยวชาญไทย จากกรมอุทยาน สัตว์ป่า และพันธุ์พืช องค์การสวนสัตว์แห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์ และองค์การอุตสาหกรรมป่าไม้

เดินทางไปตรวจสุขภาพและความเป็นอยู่ของพลายศักดิ์สุรินทร์อีกครั้ง ซึ่งคณะสัตวแพทย์และผู้เชี่ยวชาญเห็นว่า ควรให้หยุดการทำงานและส่งตัวกลับมารักษาอาการป่วยที่ประเทศไทย ซึ่งตั้งแต่วันที่ 9 พ.ย.2565 ถูกนำตัวไปรักษาและฟื้นฟูสุขภาพเบื้องต้นที่สวนสัตว์ Dehiwala โดยมีคณะผู้เชี่ยวชาญไทยและศรีลังกาให้การดูแล

ยืนยันช้างไทยกลับบ้าน

อย่างไรก็ดี การนำพพลายศักดิ์สุรินทร์กลับมารักษาที่ประเทศไทยต้องได้รับความเห็นชอบจากฝ่ายศรีลังกา รวมทั้งต้องดำเนินการตามกระบวนการขออนุญาตนำเข้า/ส่งออกสัตว์ป่า (ของอนุสัญญาว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศซึ่งชนิดสัตว์ป่าและพืชป่าที่ใกล้สูญพันธุ์ – The Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora: CITES) อย่างครบถ้วน

ซึ่งสถานเอกอัครราชทูตฯ กำลังหารือกับกระทรวงการต่างประเทศศรีลังกา วัด Kande Vihara และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการออกใบอนุญาตให้นำกลับมารักษาที่ประเทศไทย ซึ่งได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี ทั้งนี้ สถานเอกอัครราชทูตฯ ยังคงติดตามและเร่งรัดการดำเนินการอย่างต่อเนื่อง

ล่าสุด ได้รับการยืนยันจาก น.ส.กัญจนา ศิลปอาชา ว่าจะเดินทางไปด้วยตัวเองเพื่อรับพลายศักดิ์สุรินทร์กลับไทยในวันที่ 1 ก.ค. 2566 และจะส่งตัวไปรักษาและดูแลชีวิตบั้นปลายที่ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย จ.ลำปาง ช้างไทยเชือกแรกที่ถูกส่งไปให้ศรีลังกา ชื่อ “พลายประตูผา” เมื่อปี 2523 ในเอกสารของศรีลังการะบุว่า ขอเพื่อนำไปเป็นช้างแห่พระเขี้ยวแก้ว แต่เมื่อไปถึงกลับเป็นช้างอยู่ท้ายขบวน ปัจจุบันยังมีชีวิตและถูกเลี้ยงไว้ในวัดของศรีลังกา ความเป็นอยู่ดีกว่า

ส่วนอีกเชือกชื่อ พลายศรีณรงค์ ถูกส่งไปศรีลังกาพร้อมกันเพื่อใช้งานในขบวนแห่เช่นกัน แต่ก็ไม่ตรงกับวัตถุประสงค์ในการขอ แต่สวัสดิภาพสัตว์การเลี้ยงดีกว่า